Bio
Erik Nerinckx startte zijn praktijk als videokunstenaar. Zijn videowerk was een soort video-mapping ‘avant la lettre’. Met behulp van dia- en videoprojecties liet hij licht overlappen en interfereren met voorwerpen en evoceerde zo een mystieke betovering. In zijn ingesteldheid had hij veel weg van een schilder werkend in nieuwe media. Als jonge videokunstenaar won hij in 1994 de prijs René Lust op de “Prix de la Jeune Peinture”, vandaag gekend als de ‘Young Belgian Art Prize’.
In 2002 waren alle videoinstallaties te zien in het kunstencentrum het STUK. In 2004 verscheen zijn catalogus ‘de glinstering van ruis’, met een inleidende tekst over het videowerk geschreven door Dirk Lauwaert.
Na 2004 wordt het traject van de videoinstallaties verlaten en gaat hij op zoek naar nieuwe uitdrukkingsvormen. Geluid doet zijn intrede en meer en meer zoekt hij de fysieke ruimte op, gaat hij de confrontatie aan met het echte object, een concrete locatie, de representatie wordt ontwricht in het voordeel van de presentatie. Kiezelsteentjes kraken onder je voeten, een houten vloer wordt geschuurd en geboend, tuinmeubilair wordt met water besproeid, betontegels drogen… De arbeidsintensieve, uitgekiende werken blijven in hun verschijning minimale beelden die uitnodigen even te verwijlen in een wereld van bijna niets. Nerinckx blijft op een communicatieve, poëtische wijze aandacht vragen voor kleine, subtiele, vluchtige fenomenen door ze te hertalen naar een beleefbaar moment.
In 2010 wint hij, met Jan Hoet als voorzitter van de jury, de prijs van Asse. In 2012 neemt hij deel aan Klinkende Stad, een toonaangevend project voor internationale geluidskunst. In 2013 wordt één van zijn audiowerken geselecteerd voor de expo ‘I could have lived here’ in Museum M, Leuven.
Eind 2013 neemt Nerinckx met 16 microfoons het geluid van inslaande golven op, aan het strand in Etretat. Deze opname werd tijdens ‘Festival Kanal – Playground’ gepresenteerd op 16 speakers die zij aan zij stonden op een 24 meter lange lijn, nabij de waterrand van het Brusselse kanaal. Een prefecte auditieve representatie van het inslaan van golven op een kustlijn langs het kanaal, midden in het centrum van de stad. Het werk krijgt de naam Thalassa! Thalassa!
Tijdens de maand november 2015 wordt Thalassa! Thalassa! in het kader van het festival SURROUND gepresenteerd in het Concertgebouw Brugge.
In 2015 was Nerinckx jaarresident bij Overtoon. Overtoon is een plaform voor onderzoek, productie en distibutie van audiokunst. Hij maakte er de installatie ‘koeren’ waarin het dofrollende geluid van duiven centraal staat. De installatie ‘koeren’ was te zien en te beluisteren bij Croxhapox, in de Sint-Lukasgallerij en in Muntpunt (in het kader van de luisterdag).
In 2018 in het kader van de tentoonstelling ‘Con Amore’, een tentoonstelling vóór Hugo Claus in Bozar, met als curator Marc Didden maakte Nerinckx ‘Nonkels Armands’ duif Coco’. Eveneens in 2018 was Thalassa! Thalassa! in het kader van het kikk festival te beluisteren langs de oever Samber in Namen,
Erik Nerinckx geeft ook les in een atelier Mediakunst aan de Academie Beeldende Kunsten Anderlecht .