In het kielzog, ondergedompeld
Concept voor een te creëren installatie
Ik wandel door een bos, wind waait door de bomen. Hard zonlicht baant zich een weg doorheen een dicht gebladerte. Diepzwarte schaduwen tekenen zich af: op grind, boomstammen, en mos. De stekende zon licht een wandelpad op. En de wind blijft ruisen, doet takken heen en weer waaien. Er ontstaat een spel van licht dat stammen, grind en mos laat verschijnen en verdwijnen”
Een wandeling zoals hierboven beschreven doen we vaak. Maar hoeveel keer slaan mensen echt op wat ze horen, voelen of zien ? Hoe registreer je al de observaties die zo’n boswandeling met zich meebrengt, en hoe deel je die ervaring met anderen ? Met deze insteek wil ik een immersieve installatie maken waarbij de toeschouwer ondergedompeld wordt in een veelheid aan waarnemingen: visueel, auditief, tactiel. Het gaat erom de unieke ervaring zoals ik die hierboven heb meegemaakt opnieuw beleefbaar te maken voor de man of vrouw die een installatie betreedt: hard zonlicht, diepe schaduwen, een speels licht, het ruisen van de wind, terug in contact komen met de natuur die ons omringt.
Hoe kan ik de sensoriële ervaring die ik zelf in de realiteit heb beleefd, vertalen naar een immersief medium ? Lukt me dit met film, foto, of geluid ? Misschien met een monumentale foto ? Of een afgietsel van de steen die ik tijdens op mijn wandeling heb meegenomen. Of misschien eerder door een samenspel van al die verschillende media in de ruimte ?
Als toeschouwer stap je in een witte ruimte met gedempt licht. Je wordt omringd door beelden: grote en kleine projecties. De lichtbundels van de projectoren stralen door de ruimte. Zonder het te beseffen stap je in het filmbeeld. Je staat tussen projector en muur, en je schaduw tekent zich af als een contour op het filmbeeld. Je schaduw onthult een foto. Daarop is een identiek beeld te zien als het filmbeeld. Op een andere muur worden filmbeelden op foto’s geprojecteerd. Een kopie van een kopie ? Of hetzelfde op hetzelfde, of toch niet ? Want de foto is zwart-wit en staat stil, het filmbeeld is kleur en beweegt. Het zonlicht van de film walst over de foto. De dubbele aanwezigheid van film en foto zorgt ervoor dat de heldere lichtvlekken versterkt worden, en de schaduwen hun diepte krijgen. We krijgen felle witten, diepe zwarten.
Maar het felste wit en diepste zwart bestaat enkel in de perceptie, en hangt af van de blik waarmee de bezoeker de kleuren aanschouwt en beleeft.
Om de sensoriële ervaring compleet te maken wil ik dat de toeschouwer ook iets kan aanraken. Daarom laat ik hem objecten ontdekken die heel bewust in de ruimte worden neergezet. Het gaat hier om getoonde taferelen uit de projecties die ik wil afgieten in gips – of die ik eerst zal nabouwen in klei om vervolgens af te gieten. Op de afgietsels worden filmbeelden geprojecteerd, op zoek naar iets tactiels in een projectie.
Er is ook klank in de ruimte. Het ruisen van de wind in de bomen, de stilte van een bos, de natuur rondom ons wordt als een Surround- klanklandschap uitgewerkt en weergegeven.
Met deze multidisciplinaire installatie wil ik onderzoeken hoe ik door de wisselwerking tussen verschillende media een intens beeld tot stand kan brengen. Een beeld dat ontstaat in de presentatie, in het nu moment wanneer het licht op het fotopapier valt. Het nu moment waarop het geluid zich verplaatst doorheen de ruimte; want het ruisen van de wind is eerst nabij, en dan wat later is het ginds in de verte, aan de andere kant van de ruimte. Licht en geluid zijn in symbiose. Textuur verschijnt. Een afgegoten boomschors komt tevoorschijn vanonder het lichtbeeld dat er op geprojecteerd wordt.
Het doel is met licht, klank en materie een immersieve installatie te creëren waarin een toeschouwer kan ronddwalen en waarin zijn beleving centraal staat.